Bangkirai, teak, ipe, cedr kanadyjski, mansonia to gatunki egzotyczne najczęściej polecane na tarasy. Mają niską skurczliwość, cechuje je wysoka stabilność i dobre parametry wytrzymałości mechanicznej. Rodzime gatunki, w porównaniu z egzotycznymi, wypadają dużo gorzej – są mniej odporne na zmiany wilgotności. W praktyce oznacza to pęcznienie i wypaczanie materiału pod wpływem zmieniających się warunków atmosferycznych. Coraz częściej ofercie przedsiębiorstw pojawiają się jednak termowane deski dębowe, bukowe, jesionowe i sosnowe. Okazuje się, że odpowiednia modyfikacja podnosi ich parametry użytkowe pod kątem stosowania na zewnątrz budynków.

Termowanie, zwane również wygrzewaniem, polega na modyfikowaniu drewna pod wpływem wysokiej temperatury oraz pary wodnej, w wyniku czego powstaje materiał o zmienionych, nowych właściwościach. W drewnie dochodzi do skarmelizowania cukrów, dzięki czemu uzyskuje ono charakterystyczną ciemną barwę, zbliżoną wyglądem do egzotycznych gatunków drewna. Proces termowania prowadzi również do zredukowania pochłaniania wody, dzięki czemu ograniczony zostaje rozwój grzybów i bakterii. Wzrasta także stabilność wymiarowa.

Metoda ta wywodzi się z Finlandii, gdzie badania nad termiczną obróbką drewna prowadzone są od ponad 20 lat. Sam proces termowania jest całkowicie ekologiczny. W procesie modyfikacji termicznej drewno poddawane jest tylko działaniu temperatury (między 160 a 230°C – w zależności od technologii) w otoczeniu pary wodnej. Dlatego proces ten odbywa się w sposób zupełnie naturalny i bez dodatków chemicznych. Produkt finalny może być spalany i poddawany recyklingowi. Proces trwa zazwyczaj 48-96 godzin, w zależności od gatunku drewna, grubości i wilgotności początkowej. Proces można podzielić na trzy części: suszenie w wysokiej temperaturze, obróbka cieplna i chłodzenie.

Wynikiem obróbki termicznej jest trwałe i stabilne drewno. W wyniku rozkładu związków celulozy drewno nie zawiera już dostatecznie dużo substancji odżywczych koniecznych dla rozwoju grzybów gnilnych. Po zakończeniu procesu wilgotność jest zredukowana do 4-6 %. Drewno niechętnie pochłania wodę, dlatego stabilność wymiarowa oraz właściwości izolacyjne (+25%) wzrastają. Usunięta została żywica, dlatego nie ma ryzyka jej wypływania. Wyeliminowane zostały związki emitujące formaldehyd, co czyni drewno bezpiecznym do stosowania wewnątrz i na zewnątrz domu. Bakterie zostały zabite, co skutkuje tym, że drewno jest bardziej higieniczne.

Dzięki intensywnej obróbce termicznej można uzyskać gamę pięknych odcieni brązu. Generalnie, wraz ze wzrostem temperatury obróbki cieplnej osiąga się ciemniejszy i bogatszy kolor. Termowane drewno jest mniej odporne na złamanie, w związku z tym nie stosuje się go jako materiał konstrukcyjny.

Zalety desek elewacyjnych termowanych w porównaniu do desek nietermowanych to m.in.: podwyższona odporność na zmienne warunki atmosferyczne i powstawanie grzybów i pleśni, zwiększona odporność na degradację biologiczną, zmniejszone ryzyko powstawania naprężeń, zwiększona wilgotność równoważna drewna do 60%, niepowtarzalna kolorystyka, jednorodne barwienie w całym przekroju deski, podwyższone parametry izolacji termicznej, zmniejszona masa właściwa drewna o ok. 15%, proces termowania drewna jest przyjazny środowisku – nie stosuje się żadnych środków chemicznych.

Wady drewna termowanego jest to, że jest bardziej kruche, trzeba uważać, aby nie przykładać większych sił przy wkręcaniu wkrętów, nie jest odporne na promieniowanie UV – w przypadku narażenia na ich działanie, drewno ma tendencje do szarzenia. Drewno termowane jest zazwyczaj o 20%-50% droższe od drewna naturalnego.

Dzięki swoim właściwościom drewno termowane jest niezastąpione przy aplikacjach zewnetrznych: tarasy, obudowy basenów, elewacje budynków, okna, drzwi, meble ogrodowe. Sprawdza się w pomieszczeniach o zmiennej wilgotności, a więc w domach w okresie grzewczym. Podłogi z termodrewna mają zastosowanie w łazienkach, kuchniach, saunach.